Van Olley sur Viroin naar Rocroi 26 km
24 april 2019 - Rocroi, Frankrijk
Vannacht klok bijna rond geslapen,het zal wel nodig zijn.Caroline had het ontbijt al klaar en wat gekeuvel over de Camino weer op pad ,maar eerst op de foto.Ze houdt een heel boek bij van alle pelgrims die er overnacht hebben.De route voert door een prachtig bos,langs een beekje.Opeens moet ik de beek oversteken,maar dat gaat natte voeten opleveren.Ik neem dan maar een smal pad naar boven,dit wordt smaller en smaller en opeens loop ik op een schuin smal richeltje van 20 cm en rechts steil 40 meter naar beneden.Nou is mij hoogtevrees niet geheel onbekend,dus ik besluit maar naar beneden te gaan.Maar hoe,het is een grote glijbaan van bladeren.The Child way,ik ga op de grond zitten en laat me gaan. Heelhuids beneden gekomen,moet ik nog altijd de beek over.Dus schoenen en sokken uit en gaan.Nou dit is verekkes kkkkkkkoud,er begint vanalles te krimpen en dan vooral mijn tenen.De route gaat verder en moet nog een paar keer de beek oversteken,maar nu kan ik van steen naar steen stappen.Ik kom door het dorp Oigneys,waar verder niks te beleven is en ga verder weer een groot bos .Hier kom ik een andere pelgrim tegen uit Wijchen.Het stuk waar we nu lopen is een groot gekapt veld en de route volgen is geen optie,dus naar boven en over een veld met alleen maar takken de route proberen te volgen.Hierna een nieuw bos in,maar er is intussen een storm opgestoken,in de bossen heb je er normaal niet zoveel last van,maar als ik een rustpauze heb,dondert er een flinke tak uit de bomen zo,n 3 meter naast me.Ik besluit ook dan maar snel verder het bos te verlaten.En zo loop ik in de storm naar Rocroi.Een prachtig stadje,gebouwd door de grootmeester de Vauban,die verschillende forten en citadels gebouwd heeft.Ik ben op tijd in een kroegje,want daarna begint het te regenen.Ik moet een uurtje wachten op mijn gastadres,maar dan komt er nog een pelgrim binnengelopen,het is Wim uit Wijchen.Dus een paar biertjes gepakt,en daarna voor de eerste keer regenjas aan en naar mijn onderdak.Dat blijkt een een leuke plek ,helemaal in Amerikaanse stijl.Ik krijg een mooi kamertje met een keukentje en een superdouche met veel knoppen en waterstralen.Een verwennerij,na de douche komt het vrouwke me vragen of ik het niet erg vind van kamer te wisselen,want ze krijgt een gas voor meerdere dagen.Ik vind alles goed en krijg een kamer op de zolder,niks mis mee.Ik krijg een lekkere maaltijd met als toetje een crème brulee.Nog ff gebuurd met het vrouwke op zijn frabants,en ik ga naar bed.Truste en a demain
Leuk om te lezen wat je zo allemaal meemaakt en vooral over de slaapplekken, waar je uiteindelijk terecht komt :-) Geniet van je verdere tocht en wij (Peter en ik) wandelen digitaal met je mee ;-) Houdoe en succes!