Van Itera

Het was weer een snurkfestival vanacht,ik was bang dat de hele keet in zou storten,dus mijn oordopjes maar ingedaan en verder goed geslapen.Rond zeven uur sta ik buiten wandel ik verder door de meseta,die in leven wordt gehouden door enorme bewateringsmachines die hier en daar rustig staan te wachten op werk in deze eindeloze uitgestrektheid.Ik wandel over een uitzichtloos gravelpad langs de weg richting westen.Dat is de enige zekerheid als je de zon in de rug hebt,maar ik geniet van het landschap.Na zo,n 13km kom ik in het eerste dorpje waar zowaar wat leven is,Frómista.Ik pak hier een ontbijtje en zit het leven hier eens te bekijken,en ik zie hier ook wat jongere mensen en zelfs een kinderwagen.Dit zal wel een oase zijn in het weidse landschap.Ik stap verder en kom dan ineens een pelgrim tegen met zo,n 100 volgelingen.Dit is echt een mooi gezicht,een hele schaapskudde over de weg.Verkeer moet maar stoppen en het is prachtig om te zien hoe de hond zijn werk doet.Als ik een uurtje later kom in mijn bestemmingsdorp,ben ik echt verbaasd.Ik kom bij een klein paradijsje.Hier kun je wat eten,drinken er zijn hangmatten en je kunt er overnachten.Er lopen wat ganzen rond,ezels in de wei,kortom een gezellige plek.Er komt een groepje bij me zitten en de gesprekken zijn weer werelds.Ik check maar eens in bij mijn hostel waar ik een kamertje voor me alleen heb.Een heerlijke douche en ff de was doen en ik ga een siësta houden,sommige dingen in Spanje zijn nog niet zo slecht.Ik ga eten ,maar iedereen krijgt een tafeltje voor zichzelf.Naast mij zit een man van 81 die ik vanmorgen al was tegengekomen.Toen had ik hem al gevraagd of ik hem kon helpen,maar dat hoefde niet.Hij strompelde gewoon.Hij komt uit de Filipijnen en hij gaat naar Santiago ,alle familie is dood en hij maakt zijn laatste tocht.Diep respect.Tsja ieder zijn Camino.

Hasta manana