Van Chalus naar Thiviers 37 km

Heerlijk geslapen en om half 8 komt de herbergier binnen met een compleet Hollands ontbijt.Ham kaas,hagelslag,pindakaas etc.En dat gaat er wel in.Met 4 andere Franse pelgrims een conversatie op zijn Frans,maar Christoph praat iedere keer met zijn mond vol en dan versta ik er echt niets van.Ik zeg op zijn Brabantoise ,houdoe en vertrek.Ik loop gelijk weer door een prachtig landschap aangemoedigd door een stel schaapachtige koppen.Na 3 km zijn mijn Pad en de Phone het niet met elkaar eens.Ik zou rechtsaf moeten,maar daar staat een bord dat ik daar niets te zoeken heb.Nou trek ik me normaal ook niets aan van borden,dus ik ga rechtsaf.Ik loop langs een mooi meertje en kom weer op de weg uit.Ik loop tussen de glooiende weilanden met alleen het geluid van een koekoek.Die hoor ik eigenlijk bijna elke dag.Maar ja dat is ook een luie vogel,legt zijn eieren bij een ander in het nest en gaat dan de hele dag zitten koekoeken.Ik loop verder door de weilanden,dan weer een klim en daarna weer naar beneden.Halverwege kom ik Nelly tegen de Française.We buurten wat en lopen verder door een prachtig bos met de nodige hindernissen.Nelly wil zo veel mogelijk Engels praten en ik Frans,dus het wordt Frengels.Na een prachtige tocht komen we aan in Les Coquille en hier kom ik Chris uit de States ook weer tegen.We eten met zijn drieën en hebben een leuke conversatie.Ik wil eigenlijk ook wel stoppen 18 km is eigenlijk wel voldoende met zo,n 29 graden,maar er is nergens plaats.Ik kan mijn tentje wel achter de kerk opzetten,maar besluit toch door te lopen,en dat betekent 18 km verder zonder iets tegen te komen.En dat klopt perfect,ik maak een steile klim en loop dan zo,n 16 km door een perfecte ansichtkaart.Mooie uitzichten,bossen ,weilanden en ik kom ook echt niets en niemand tegen.Tegen vijf uur kom ik aan in Thiviers en heb onderweg 4 keer aangebeld of geroepen om mijn waterfles bij  te vullen.Ik loop het stadje binnen ,doe wat inkopen en mijn oog valt op een bord bij een cafeetje,Westmalle triple en die heeft in heel mijn leven nog nooit zo lekker gesmaakt.Onderweg naar beneden ,nog een file op de route nationale ,een vrachtwagen heeft wat verloren.Op de camping aangekomen krijg ik een plekje in een blokhut,er zou al iemand zijn ,dus ze heeft geen sleutel.Bij het hutje alles op slot,ik klop maar een op de deur,nog een beetje harder.Maar niemand thuis.Meisje bij de receptie weet het ook niet,maar even aandringen krijg ik een 2 sleutel.Twee stapelbedjes en ja ik slaap boven.Ik maak nog een maaltijdje klaar in mijn Yetboil en ga straks vroeg slapen.Deze tocht was tegen de grens.

a demain