Van Torres del Rio naar Logroño 20km

Om 5 uur vanmorgen gingen de wekkers af,de Koreanen staan op.Ik slaap nog wat maar echt lukken gaat dat niet.Om 7 uur sta ik als laatste buiten en loop door het prachtige dorpje dat nog in diepe rust is.Ik loop op mijn gemak door de wijnvelden van La Rioja en de zon doet zijn best om er door te komen.Het is klimmen en dalen over mooie aangelegde paden voor de Camino.Hier is ook wat Europeesch geld voor uitgetrokken.En dan zomaar ineens op de pad is er foodtruck.Ik ontbijt hier op mijn gemak,en begroet alle bekende.Dat is het leuke,je leert elkaar allemaal kennen.Ik loop verder door het mooie stadje Viana en loop dan door de landerijen het prachtige Logroño binnen.Ik kom langs de Alberge Municipal,maar die gaat pas om 13.00 uur open.Dus loop ik de stad in en lunch op het grote plein bij de kerk.En het is druk,erg druk, een paar trouwerijen en wat met militairen in gala uniform.Ik wacht mooi tot 1uur en kuier terug naar Alberge,nou en dat was een wijs besluit.Er staat daar een rij op de patio van zo,n 50 man.Het is een bedrukte sfeer,de meeste zitten op een stalen bank die niet vast staat.Je kon er op wachten,gaat er een met zijn rugzak voorover zitten,donderd die hele bank naar voren.Ik schiet echt in de lach,maar dat wordt niet gewaardeerd.Ik denk wat een chagrijnige zooi en als de man voor mij in het Frans begint,zet ik toch even La Ballade de Gents heureux op.Het swingt toch even ,maar niet lang.Ik kom het aanmeldkantoortje binnen, en een man begint achter mij te tellen.Ik ben de laatste die binnen mag,reservatie of niet.Er breekt achter mij paniek uit,telefoons tevoorschijn voor de reservatie,niks mee te maken.Op feestdagen gelden reservaties niet,wie eerst komt eerst maalt.Tsja waarom stuur je dan die reservatie?Voor de mensen achter mij is het paniek,die moeten 12 km verder lopen en dan is het nog maar maar afwachten.Rare regeling,ik loop naar boven en krijg op de trap een waarschuwing er loopt een jongen in rood T shirt en die probeert te stelen.Ik krijg nou wel een deuk van die hele Camino Frances.Boven is het drukte van jewelste en ik schuif mijn rugzak onder het bed en ga de stad in.Ik kuier wat door het centrum,maar het is stampdruk.Alle toeristenvallen zitten vol en ik voel me niet op mijn gemak.Het is echt een mooie stad,maar ik ben er op een verkeerd moment.Ik zoek de kleine straatjes op en kom bij een speciaalbier café.Goh,wat toevallig ,en ik begin mijn blog te schrijven.Maar na een half uurtje,krijg ik een vervelend telefoontje.Mijn kleinzoon Jim heeft een ongeluk gehad en is bewusteloos naar het ziekenhuis gebracht,meer weet ik ook niet.Maar voor vandaag stop ik deze blog

Espero verte manana